Techniki znakowania i metkowania tekstyliów w XIX wieku w kontekście rynkowego kreowania marek – na przykładzie domów mody i domów towarowych

Abstrakt

W artykule zaprezentowano rozwój metod metkowania wyrobów tekstylnych – głównie odzieży – w xix i na początku xx wieku. Rozwój domów mody oferujących odzież szytą na indywidualne zamówienie oraz wielkich domów towarowych sprzedających konfekcję powodował, że coraz częściej modele odzieży opatrywano tekstylnymi metkami. Ich wartość informacyjna rosła wraz z ewolucją technik sprzedaży i wzrostem konsumpcji. Z czasem stały się niezbędne w procesie kreowaniu rozpoznawalności marek odzieżowych. Zachowane do naszych czasów metki odzieżowe stanowią nośnik informacji o wyrobie i jego wytwórcy, a pośrednio także o wielu aspektach rynku produkcji tekstyliów jedwabnych i handlu tekstyliami. Zgłębianie tych aspektów historii tekstyliów tworzy grunt dla dalszych, interdyscyplinarnych badań. W tekście nakreślono ogólną charakterystykę różnych sposobów znakowania tekstyliów, także w stuleciach poprzedzających xix wiek, oraz przedstawiono praktykę pośredniego znakowania wyrobów odzieżowych. Pokrótce omówiono również znakowanie jedwabnych tkanin odzieżowych oraz początki kształtowania się prawnej ochrony znaków towarowych w ujęciu międzynarodowym. Podstawą przeprowadzonych badań była wnikliwa analiza porównawcza metek zachowanych w bogatych zbiorach autora oraz w zdigitalizowanych kolekcjach muzealnych. W artykule dowiedziono, że w xix wieku znakowanie tekstyliów traktowano nowocześnie, a większość rozpowszechnionych wówczas form i metod nadawania oznaczeń funkcjonuje do dziś.